Tweeduustzeventien. Echt? Ja!
Ondertussen heb ik hier mijn eerste januari in Wondelgem beleefd, ahja, want vorig jaar in januari was ik nog een Mariakerksche.
Bijna niet te geloven dat het zo snel gaat, niet te doen, jonk!
Er is hier al 't één en 't ander veranderd natuurlijk. Zo werd een geschilderde muur behangen, werd er al eens met meubels geschoven en werd de voordeur een beetje aangepast, er werd een stuk glas in geplaatst zodat de inkom een beetje klaarder werd.
Ook werden peer-lampkes hier en daar vervangen door echte lusters! In de living zag ik dus eindelijk het licht toen mijn houten luster aankwam die ik vond bij VT-Wonen, ge weet wel, mijn favoriete interieurmagazine.
Er kwam in PrettyBird eindelijk ook wat groen. De zus gaf mij voor kerst een plant. Een echte, zo eentje die ge water moet geven wilt ge er wat geniet van hebben, weet wel. Ook Mevrouwtje Poes is fan van de plant, een ficus. Mijn pluizebol vindt het geweldig in de aarde van de bloempot te wroeten en met haar pluizige pootjes te roefelen tussen die schone ficusblaadjes. Ik vind dat persoonlijk niet zo geweldig, ik moet dus dringend een oplossing zoeken voor het probleem. Misschien moet ik kiekendraad spannen over die bloemaarde ofzo?
En ja, misschien hebt ge 't gezien, misschien ook niet, maar ik heb dus in de gazet gestaan in november vorig jaar. Allez, 't is te zeggen, in de weekendbijlage van Het Nieuwsblad/De Gentenaar. De bedoeling was dat ik op de cover zou pronken met Mevrouwtje Poes. Het kind was echter doodsbang van de fotograaf, wreed! Ik heb een week lang niet tegen Jane'tje Poes gesproken, zo teleurgesteld was ik. Want hoeveel keer krijgt ge de kans om met uw kat op de cover van een weekendmagazine te staan? Maar no worries, we zijn terug beste vrienden. Vaneigens!
Wat ge ook nog niet weet is dat ik sinds kort de beste koffie van Wondelgem maak. Ik maak hier latte's met de air van een barista. Ik heb er lang voor moeten sparen, en ja, de kerstman heeft ook wat gesponsord, maar ik heb dus eindelijk mijn KitchenAid met Aerocino. Mijn nieuwe beste vriend is het, want een dag zonder koffie? Dat is een dag niet geleefd. Dus hebt ge zin in een latte? Wees welkom! Ik de koffie, gij de taart, deal?
Of ik nu vind dat het hier af is? Maar bij neent! Een interieur dat kan nooit af zijn, dat mag nooit af zijn. Dat moet evolueren, dat moet groeien, dat moet af en toe eens veranderen.
De zus en ik zijn daar nogal mee bezig. Zo vinden wij het leuk op zoek te gaan naar leuke hebbedingen en eyecatchers voor in ons huizeke.
Eén van mijn laatste aanwinsten is de 'Bird' van het Deense label Architectmade. Het is een schoon houten veugelke, ontworpen in 1959 maar nog steeds populair in menig interieur.
Ik wou dat veugelken al heel lang, moet ge weten. Ge kent dat wel, ge zet dat dan op uw verjaardags-wishlist, of ge hoopt dat de kerstman het brengt ofzo, maar neen, nougabolle. Dus tracteerde ik mijzelf op het veugelke, dat doe ik wel vaker, mijzelf tracteren, zo gaat dat als ge single zijt, waar. Zo zei ik dus onlangs tegen mijzelve: "Ommeslag, ge verdient een cadeautje, kies maar iets uit op www.livingdesign.be", en zo geschiedde.
Een andere interieuraanwinst is er dan weer eentje die licht geeft. Ik kocht bij Ydee in Oudburg-Gent een lamp voor in het donkere hoekske achter mijn zetel, zo kan ik eindelijk boekskes lezen zonder kaarsenpan. Aan de vriendin en de ouders die me de cadeaubonnen van Ydee schonken wil ik dan ook oprecht merci zeggen. Dankzij U pronkt hier weldra de Muuto e27, in het lichtroze (what else?). Het leuke aan deze lamp is dat je ze op verschillende manieren kan ophangen, ik koos ervoor ze te hangen rond een houten wandhaak van Hay, zo'n ringvormige in natuurkleur, je vindt deze net als de lamp in verschillende kleuren.
Helaas hangt de lamp nog niet, dus lees ik voorlopig nog boekskes in het halfdonker. Maar als de papa tijd heeft om de wandhaak te komen ophangen (papa, belt mij ne keer!) dan zal het er zo uitzien:
Kijkt zie, ge zijt weer volledig mee.
Tegen een volgend blogsel van mijnentwege is het wellicht al lente, dan gaat het waarschijnlijk beginnen kriebelen om mijn mini-tuintje aan te pakken. Een schone pelouze kunt ge't nu niet echt noemen, maar hé, dat komt nog wel!
Dus groet ik u vanuit 9032, tot de volgende!
Cath & Jane x
