Over pompoenen en latte macchiato

Bijna een jaar is het al geleden. Ergens in oktober was het, dat ik 's avonds zat te tokkelen op de laptop om mijn eerste blogsel te schrijven. Want ik had een hoopje bakstenen gekocht. Mijn eigen appartement, u wellicht beter bekend inmiddels als appartement 'Prettybird', want het staat in een straat die de naam draagt van een schoon vogelke.
En nu beleef ik er mijn eerste herfst! De tijd vliegt, amai nog niet!

De herfst moet ge weten, dat is één van mijn favoriete seizoenen (ja ik weet het, er zijn er maar 4). Ik mag dan wel een aprilkindeke zijn (wat van mij een lentekind zou moeten maken), met de herfst heb ik een speciale band. Naar de herfst kijk ik zelfs altijd een beetje uit! Behalve dan naar die 8-potige schepsels, die rond september graag hun intrede doen in onze huizen. Het liefst van al in uw spierwitte lavabo op uw nuchtere maag op een maandagmorgen op een onmenselijke vroeg uur. Nachtmerries zeg ik u, weet wel.

Het is niet dat ik geen fan ben van zalige zomeravonden, ik beleefde nog een prachtige vakantie in de Provence in één van de laatste zomerweken. Mannekes, dat was daar goed! Vooral aan dat zwembad!
Maar het is minstens even goed in mijn zetel, onder mijn fleecedeken, met Mevrouwtje Poes naast mij, nu in de herfst.

Die bladeren die van die bomen vallen, die geur buiten, die kleuren, die gezelligheid van binnen. Dat is zooo mijn ding. Pompoensoep is ook mijn ding. En latte macchiato enzo, heaven!
Misschien is het ook een beetje omdat ik graag in mijn huisje ben, dat inmiddels zo goed als helemaal ingericht is. Want huisjes inrichten enzo, dat is ook mijn ding. Vorig jaar deze tijd was ik al aan het pinnen (op Pinterest) dat het niet normaal was, was ik kleurstalen aan 't vergelijken, jah, ik had wel een appartement in te richten, hé! Ding Dong!
En ik beken, er zijn al dingen die ik anders zou gedaan hebben! Maar heeft niet iedereen die bouwt of verbouwt dat na een tijdje?
Zo herontdekte ik het behangpapier, oh jawel! Muren verven, dat is gelijk een beetje passé heb ik den indruk. Behangen is terug in, en ik kan u verzekeren; er bestaan honderdduust soorten behangpapier. Dus nee, ik kan weer niet kiezen. Maar dan is er gelukkig de zus, die helpt altijd een beetje mee als er moet gekozen worden.

Een nieuw behangetje in Prettybird, een nieuw bed, die KitchenAid-espressomachine mét aerocino (in het amandelwit alstublieft, voor mocht de kerstman ofzo ook mijn blog lezen) die prachtig zou staan op mijn keukenaanrecht... Hmmmm... Waar blijft die eindejaarspremie?

Enfin, ge kunt niet alles in ene keer willen zegt ons moeder altijd.
Dus ben ik al blij met mijn nieuwe kussensloopjes voor in de zetel, want de frisse zomersloopjes hebben plaats moeten maken voor sloopjes die beter passen bij de donkere maanden van 't jaar. En het mogen dan wel de donkerste dagen zijn buiten, het zijn de gezelligste binnen!  

Maak het ook gezellig daarbinnen, vleit u neer in uw zetelke met een aan de chauffage voorverwarmd saarzeken en geniet!

Tot de volgende, mèt foto's. Van de nieuwe hanglamp voor in de living. Alleen hangt ze nog niet!


Groeten van de herfstekinders, Cath en Jane -x-

Over teensletsen en toile-cirée

Het zomert in België. Kleedjes en teensletsen, bermuda's die witte winterbenen niet langer verstoppen. Witte worsten die op barbecue's gelegd worden, buren die jaloers gemaakt worden door op die zelfde BBQ een extra portie vuurkruiden te gooien. Terrasjes met lege en volle sangriaglazen, cabrio's die met open dak door de straten cruisen... Aaaaah, I love summer! Helaas is't hier in ons belgenland meestal alles of niets. Frank en Sabine kunnen er ook niet aan doen, ik weet het. Maar ik haat het als ze na 3 dagen zon opnieuw 'wisselvallig weer met maxima tot 21 graden' voorspellen.

Ik wil nog wel eens een hittegolfke, weet wel. Zo eentje waar ge 's nachts uw been boven uw laken legt om af te koelen (ge kunt natuurlijk ook zonder laken slapen, maar ik kan dat dus niet).
Ik wil buiten kunnen eten, want ik heb dus een spiksplinternieuwe tuintafel! Zo'n picknicktafel waar iedereen kan aanschuiven. Gisteren werd ze voor het eerst in gebruik genomen. Het was meteen ook de eerste BBQ in de PrettyBird-garden. Met witte wusten en al! En voor op die picknicktafel kocht ik zo'n toile-cirée van Lola, toiles-cirées zijn de max!

Vandaag was het iets rustiger aan de picknicktafel. Ik snap feitelijk niet goed waarom ze dat een picknicktafel noemen. Picknicken doet ge toch in het gras, op een saarze? Met carootjes. Maar bon, het kind moet een naam hebben.
Vanaf vandaag tel ik af, want volgende week zondag is mijn laatste werkdag voor ik in verlof ga, alhoewel ja... 12 dagen, het hadden er gerust iets meer mogen zijn. Maar er komt nog een beetje verlof begin september ook, dan gaan we naar la Douce France. Ah oui, croissant!
Maar eerst: Gentse Feestjes! Dan ga ik op hotel  met mijn bestie in eigen stad, sta ik weer op de eerste rij mét spandoek als de Cookies komen optreden, ga ik pintjes drinken met de vriendjes op Batakamp, eet ik een spitburger om een klein hongerke te stillen of nen boterham mee uuflakke voor ik in mijn mande kruip.  En tussen de Gentse Feestjes en la Douce France door  gaan we naar het Parkkaffee, met de fiets want het is vlakbij. En met de teensletsen natuurlijk.

Life is better on teensletsen zeg ik u. Laat ons hopen op meer mooi weer!
En een goeie Gentsche Fieste, vaneigens! Ha!


Cath & Jane

Feest in PrettyBird

Maandagavond. 19u38, ik heb me net genesteld in mijn zetel met een ronkend Mevrouwtje Poes naast mij. Het was een dag waarop de zon heel hard haar best heeft gedaan, graag meer van dat! Het voorbije weekend deed ze iets minder haar best. Vrijdagavond liet ze zich zelfs niet zien, poeh!

Vrijdagavond had ik er eigenlijk wel op gerekend dat ze er ook zou geweest zijn, die zon! Er was immers een feestje in appartement PrettBird. De vriendjes en vriendinnetjes waren uitgenodigd om het huisje in te wijden! En mijn bestie vierde 35 lentes, dubbel feestje dus. We hadden zelfs een dresscode; zonder hoofddeksel kwam je PrettyBird niet binnen! Met uitzondering van de enkelingen die geen hoed in hun garderobe vonden hadden ze allemaal hun best gedaan! Het zijn toch lieverds, die vriendjes van ons! 
Er werd sangria gedronken door de mevrouwen met hoed, de heren smeerden hun kelen met frisgekoelde pintjes. En de croques, die werden door iedereen gesmaakt!
Dat het leuk was, maar jammer dat we niet buiten konden staan, met blote voeten in onze slippers en de geur van barbecuekruiden die op de kolen gestrooid worden...

Ik denk dat de vriendjes PrettyBird wel goedgekeurd hebben, dus ik blij. Mevrouwtje Poes was iets minder blij. Die kwam pas terug van onder de zetel toen iedereen het huis uit was. Het arme schaap. Ik maakte het goed met een portie extra koekjes én een Sheba met tonijn. Ja, het beestje heeft ook haar favorieten.

En wat er buiten het feestje nog zoal gebeurde in PrettyBird en daarbuiten? Ik kreeg mijn eerste logeetje op bezoek, ze heeft 2 schietende tandjes en lacht als ik mijn gekste bekken trek naar haar! Min älskling Charlie, of mijn prottebollemollemuisje zoals ik haar noem! Ik abonneerde me ook op Netflix en vraag me nog altijd af waarom ik dat niet eerder deed! Er werd gekookt voor de zus, de naaimachine werd bovengehaald, er werden weer heel wat interieurideetjes gepind op pinterest, de Brabançonne werd meegezongen als de Rode Duivels speelden in de aanloop naar het EK, ...

Als ik dit blogsel afsluit is het flink beginnen regenen. In de verte hoor ik gedonder. Mevrouwtje Poes lijkt er zich weinig van aan te trekken, die slaapt als een roos.

Ik tel af naar vakantie, en zon, véél zon. Want in de zon fluit PrettyBird de mooiste liedjes!

Over changement de décor en Netflix

Het lijkt wel alsof de lente haar trein gemist heeft.  Waar we eigenlijk al zouden moeten genieten van witte wijntjes en olijfjes op terrassen onder voorzichtige eerste zonnestralen, lijken we ons nu meer te moeten klaarmaken voor een wintermarkt met warme glühwijn en toestanden. Hallo, excuseer? Meneer winter?  Ge moogt uw boeltje pakken! 't Is bijkanst mei en al.
Het werkt wel een beetje op mijn gemoed, moet ik zeggen. Maar bij wie niet, hé? Meneer doktoor schreef mij vitamine D voor, in ampullekes! Ik heb liever versche vitamine D.

In appartement PrettyBird is het gelukkig wèl lente! Met een draai aan die radiatorknop is dat snel geregeld! Vandaag deed ik eens van changement de décor. Ge kent dat wel; ge krijgt het dan ineens in uw hoofd om de boel eens anders in te delen. Dus ik schuiven met die zetel en die tafel. Het was geweldig handig geweest mochten net als mijn salontafel ook alle andere meubels op wieltjes hebben gestaan. Maar bon, het was toch niet wat ik er van gedacht had. Dus zette ik alles mooi terug zoals het een half uur ervoor stond. Al mijn werk voor niets. En Mevrouwtje Poes, die snapte het al helemaal niet.
Er ontbreken dan nog wel enkele dingen (mijn spaarvarken staat mager, jong), toch komt het hier stilletjes aan op orde.

De dots hangen in de gang onder het toeziend oog van -hoe kan het ook anders- een vogeltje! En ja, het is zalig crashen in die zetel voor de TV of met een goed boek. Als mijn spaarvarken wat is aangedikt komt er een nieuwe TV. En dan neem ik Netflix om dan op één dag het volledige derde seizoen van Orange Is The New Black er door te jagen. Man man, dààr kijk ik naar uit!
De ronde tafel die zou gezandstraald worden vond ik uiteindelijk toch net iets te veel plek innemen, dus kwam er een andere tafel. En daar wordt binnenkort een diner geserveerd, voor de parents en de zus. Want het is zo, zonder hun vele hulp was PrettyBird nooit geworden wat het is. Een welgemeende merci!

Mevrouwtje Poes en ik, wij zijn hier graag. En dat gevoel doet al die donkere wolken een beetje verdwijnen...

Tot blogs!

Cath & Jane x

Over regen en zonneschijn en aanrijdingsformulieren

Dat het ook al eens kan tegenzitten enzo. En dat begon zondag al. Vrij weekend, mooi weer dus dacht ik met ons moeder naar de kust te rijden. De daddy van mijn oogappel Charlie heeft namelijk een
pop - up geopend in Knokke. Een winkel met toffe designspullen om je interieur mee te pimpen. Toffe keet, moet ik zeggen, die Charlie's! Ga zelf maar een keertje piepen!    https://www.facebook.com/charlieshomeofdesigners/?ref=ts&fref=ts

Wat een zalig middagje toeven werd op Waikiki Beach, met mijn eerste Sangria van het jaar en met Charlie op mijn schoot eindigde in een iets minder leuke dag. Op de terugweg naar huis ter hoogte van Eeklo reed er iemand tegen mijn auto.  Gelukkig was ik volledig in mijn recht en was er enkel blikschade. Nu moet je weten dat ik nog nooit iets heb voorgehad met mijn bolide, dus wist ik ook niet echt goed hoe zo'n aanrijdingsformulier moet ingevuld worden. Enfin, papieren ingevuld, ik terug naar huis. Bleek dat degene die mij aanreed waarschijnlijk per opzet de papieren heel onduidelijk en onvolledig had ingevuld, verkeerd telefoonnummer, geen huisnummer bij het adres, 2 keer een verschillende nummerplaat... Ik was gelukkig wel nog zo slim geweest de nummerplaat voor mijzelf te noteren. Dankuwel dan ook aan ons moeder voor héél veel over en weer getelefoneer om de gegevens van het louche manneke te achterhalen.  Had hij waarschijnlijk niet gedacht, de kloefkapper, ha!
Ik hield er in alle geval een migraine-aanval aan over om U tegen te zeggen waar ik weer al mijn zuurverdiend verlof aan heb gehangen. Of hoe dom een mens kan zijn. Zucht.

Het is woensdag vandaag als ik deze blog schrijf en mij terug onder de levenden der aarde begeef, want ik zweer het u, het is niet van de poes. En zijn ze dan nog eens in de straat aan 't werken met machinerderijen die soms heel veel lawaai maken, ik moet het u niet zeggen, zekers? En alsof het allemaal nog niet genoeg is moet er vrijdag een punctie gebeuren van de schildklier en een scintigrafie. Want die schildklier blijkt abnormaal groot te zijn.

Mag er nu ook een beetje goed nieuws komen alstublieft? Het zou wel cool zijn!
Maar dat is er eigenlijk al een beetje, want er is een datum geprikt voor de b-day/instuif van appartement PrettyBird, en we gaan met de vriendjes kijken naar 2 matchen van de Rode Duivels op groot scherm in de Ghelamco! Dat wordt dolle pret, weet ik nu al.

Ze zeggen dat er na regen altijd zonneschijn komt, ik zal het dan maar geloven zeker?!


Cath & Jane

Over verlanglijstjes en de Lotto winnen

De lente is in het land. Maar veel zon kregen we nog niet te zien. En al zou ze schijnen, ons land ziet er een beetje donker uit. Drie dagen van nationale rouw, na de aanslagen in Zaventem. 22 maart 2016. Niet te vatten...


Ondertussen gaat het leven zijn gangetje hier. De Satijnstraat lijkt zo ver weg. Hier in Wondelgem, dan nog wel voor mijn deur, worden er werken aan de riolering uitgevoerd. En dat voor een maand lang, tot half april nog. Van timing gesproken, alstublieft!

Ik heb ondertussen wel een salontafel én zelfs een TV-meubel, allemaal op maat gemaakt voor mij door de Willy en door mijn collega Sandra. Een toptalent die Sandra! Kijk zelf maar!

 

Het TV-meubel komt nog in dezelfde kleur van de salontafel, dat wordt wellicht een klusje voor mijn papa, de mens houdt hem daar graag mee bezig!

 

 

Deze middag kwamen ze van Colora de lamellen hangen in de living, jawel, enkel in de living. Er hing namelijk een ferm prijskaartje aan en een verpleegster verdient nu eenmaal geen astronomische bedragen. Waarom ik voor lamellen koos? Wel, om 2 redenen. Ten eerste omdat Mevrouwtje Poes er haar nageltjes niet kan inzetten en ten tweede omdat je met lamellen de lichtinval mooi kan regelen. Spelen met streepjes zon op de muur enzo, altijd leuk!

 

 

 

In mijn gedachten maak ik soms een verlanglijstje, met al de dingen die ik nog graag wil voor appartement PrettyBird. Maar zoals ik reeds eerder zei, een verpleegster, weet je wel...

 

Misschien win ik wel de Lotto ofzo om alles wat op dat toch wel behoorlijk lange (OK, ik geef toe: immens lang) verlanglijstje aan te schaffen. Maar het zal zijn gelijk ons moeder zegt: beetje bij beetje. Rome was ook niet op 1 dag gebouwd. Maar ik verjaar ook volgende maand. Dit geheel terzijde. :)

 

Dat de zon maar begint te schijnen, en dat de vakantie maar dichterbij komt, en de Gentse Feesten! Maar ow, ik loop te veel vooruit zekers? Eerst paaseitjes rapen volgende zondag. Blijkbaar vonden ze het dan ook nog eens het moment om het zomeruur die nacht te laten ingaan. Ik heb wel vroegdienst en al hé, moet dat nu écht? Weet wel?!

 

Enfin, er zijn ergere dingen. Zoals 22 maart 2016. Dat doet al de rest een beetje in het niets verdwijnen :(

 

Tot gauw!

 

C & J

 

 

 

Cath en Jane proudly present: 'Appartement PrettyBird: Sneek Peek'

Dat er al een beetje Spring in the air is! Dat merk ik aan kleine dingen. Zoals de zon die door de niet helemaal neergelaten rolluiken streepjes zon tekent op de muren of op de kasten. Ik word daar blij van! En ook van paaslelietjes enzo. En nog meer van chocolade paaseitjes, witte met praliné.

 

 

We hebben onze draai hier al goed gevonden, Mevrouwtje Poes en ik, al was de aanpassing voor mijn pluizenbol net iets groter, me dunkt.

 

Appartement PrettyBird is helemaal nog niet zoals ik het in gedachten heb, maar een interieur is ook iets wat nooit af kan of zelfs mag zijn. Dingen veranderen van plaats, of maken plaats voor andere. Nieuwe ideeën borrelen op om het net dat tikje meer naar mijn smaak in te richten. Kussens in de zetel veranderen mee van kleur met de seizoenen, een interieur lééft, moét leven. Geen kant en klare eetplaats voor mij, en geen schalen met potpourri op de livingtafel. Begrijp je wat ik bedoel?

 

Er zal nog wat gespaard moeten worden om sommige zaken aan te kopen, want één ding kan ik je wel zeggen; verhuizen kost geld! En als single betaal je alles zelf. De lening betaal je op je eentje, water - elektriciteit - gas - ... allemaal rekeningskens die niet door 2 gedeeld kunnen worden, maar hé, ik klaag niet! Ik ben best wel trots op wat ik in mijn eentje heb kunnen verwezenlijken, ik werk er potverdorie hard genoeg voor! En gij nu!

 

Veel curieuzeneuze mosterdpotten vroegen me om fotootjes van mijn crib. Welnu, speciaal voor u presenteer ik: 'Appartement PrettyBird: Sneek Peek'! Ik geef nog niet alles prijs, dat moet wachten tot die instuif (die waar nog lang over geklapt zal worden achteraf).

Geeft uw ogen de kost, en tot de volgende post (dat rijmt dan nog ook), dan is het waarschijnlijk ook al lente op de kalender!

 

Van de slaapkamer...



 

 

 

 

over de badkamer...

 

 

naar de keuken...

 

tot de woonkamer...



 

Cath & Jane

 

 

 





Over Dokter Oetker en het containerpark

Schandalig! Ik weet het, jullie hebben lang moeten wachten op een nieuwe blogpost. Maar de laatste dagen zijn dan ook heel druk geweest. Vorig weekend bijvoorbeeld was er de 'Grote Verhuis'. Bijna alles wat in de Satijnstraat stond werd verhuisd, er kwam zelfs een liftje aan te pas om de zware en grote stukken naar beneden te krijgen. De week voordien verhuisde ik al eens heel veel inboedel met het camionetje van Harira & Co. Heel handig was dat, en omdat die mensen van dat geweldig Marokkaans eethuisje in het Oudburg in Gent zo vriendelijk waren om mij hun camionetje te lenen, verdienen zij ook wat reclame. Allen daarheen! http://www.harira-en-co.be/
Oh ja, ik ontdekte ook dat 'yellow-hammer' engels is voor geelgors. Wijs!

Vandaag, donderdag 26 februari, is mijn vrije dag. Ik hield aan het verhuisweekend een verkoudheid over, met alles erop  en eraan, inclusief gele snottebellen. Er zijn al momenten geweest waarop ik geen zakdoeken genoeg had, kunt ge 't u zo wat voorstellen?
Anyway, ik heb van mijn vrije dag een kuisdag gemaakt in de Satijnstraat. Holy shit! Wat was mij dat, jong! De oven waarin wel een miljoen Dokter Oetkers gepasseerd zijn zag er verschrikkelijk uit! (FYI, die met tonijn en die met enkel groentjes op dat zijn de beste!) Gelukkig was er de spuitbus van HG voor ovens! Echt waar, dat is zowat de beste ovenreiniger EVER! Het is maar dat ge het weet.

Ik sta er trouwens nog altijd versteld van hoeveel inboedel ik heb, nog steeds staan er dozen in de satijngarage met ik weet niet wat allemaal in. Allemaal containerpark, zeg ik u. Dat doe ik samen met mijn papa, wij doen dat namelijk graag: samen naar het containerpark gaan, dat is bij ons een echt vader-dochtermoment. Mijn papaatje die kent heel dat containerpark vanbuiten, hij wijst dan aan in welke container ik mijn brol moet gooien en achteraf zijn wij dan altijd zo blij dat we al die zooi kwijt zijn! Geweldig, toch?!

Slapen doe ik nog altijd in de Satijnstraat, mijn bed (dat verhuist naar de logeerkamer van de zus) is het enige meubelstuk dat hier nog staat. En oh ja, ik kan hier ook nog naar TV kijken, naar De Mol en naar Tempteesjen enzo. Maar heel gezellig is dat natuurlijk niet, in zo'n leeg appartement. Ik blijf hier omdat er nog geen binnendeuren hangen in appartement PrettyBird, voor Mevrouwtje Poes zou dat een beetje gevaarlijk zijn. Ik zou ze namelijk niet kunnen 'opsluiten' ergens in een kamer als er nog werkmannen komen voor het één of het ander. Ze zou al vlug mee durven wegglippen, en dan zou ik mij een oog uitschremen. Maar morgen hoop ik verlost te zijn van dit euvel.
En dan, dan neem ik mijn liefste pluizebol mee naar ons nieuwe huisje en dan gaan wij daar heerlijk slapen in een nieuw bed.

Het hoofdstuk Satijnstraat loopt ten einde. Komend weekend komt moeder de vrouw nog een dweiltje slaan enzo. En dan valt maandag het doek, over bijna 8 jaar Satijnstraat. Dat het mooi geweest is. Maar the best is yet to come.


Cath & Jane x

Over verf en Louboutins enzo..

Dit weekend al zou ik nog eens bloggen. Maar ge kent dat wel hé, 't
is er niet van gekomen. Kleine Charlie is immers komen slapen enzo. En dan werd er nog zo'n schoon beebietje geboren in de familie! Mijn favoriete neef Dimi en Nele werden ouders van Jef! Ooit worden Charlie en Jef een koppel, ha!

Maar goed, hoe is het nu gesteld in appartement PrettyBird? Awel, goed! Er is op korte tijd heel hard gewerkt. De tegeltjes in de keuken zijn geplaatst. Geen  echte Zelliges, maar ze lijken er wel op. Dus ik blij!

 

Verder werd er heel hard gewerkt aan het effen zetten van muren en plafonds om die dan te behangen met vliesbehang (of is't fleece-behang? Fleece doet mij denken aan dekentjes voor in mijn zetel). En eens die muren behangen zijn, is het tijd om daar een kleurtje op te zetten. En over die kleuren, daar kan ik boeken over schrijven! De zus en ik zijn dit weekend nog maar eens kleurkaartjes gaan halen, in mijn favoriete Lovendegemse winkel. Kinders; ik zweer het u; ze moeten daar gedacht hebben dat wij zot waren. We hebben daar denk ik alle kleuren bekeken, en combinaties gemaakt en kleuren in 't licht gehouden en ga zo maar door.
Maar: we zijn er uiteindelijk gekomen! Applaus!

De badkamer, de accentmuur in living/salon én de onderkant van de gang, (ja, de onderkant van de muur wordt daar in een ander kleur dan de bovenkant geschilderd, boekskes, hé, weet wel! Ik haal al die inspiratie uit de boekskes!) komen in een zeer donkergrijs - bijna zwart te zitten. Een mens moet soms eens durven! En of ge nu fan gaat zijn of niet, ik ben blij met mijn keuze!

De keuken die eigenlijk in bottle-green zou komen of Guatemale-Verde zal er dan toch iets minder groen uitzien, we vonden het toch net iets te donker uitvallen... Nu sta ik daar dus schoon met 2 liter voor 60 euro's aan verf die niet meer kunnen omgeruild worden, maar de zus kan ze misschien nog wel ergens gebruiken. Die 60 euro's hadden natuurlijk ook het begin kunnen zijn van mijn spaaractie voor een paar Louboutins, maar kijk, het draaide anders uit.
De keuken, die komt nu in 'Noorderlicht' van Levis te zitten, geweldig schoon, fris en licht, zoals een noorderlicht hoort te zijn!  

Dit weekend komen ze de laminaat leggen in de living en in de slaapkamer, I'm soooooo excited! Het badkamermeubel zou ook begin volgende week geleverd worden. En dan is't bijkanst zover, folks!

Maar eerst moet ik nog inpakken, héél veel inpakken, zodanig veel zelfs dat ik mij vrijdag een dag verlof gevraagd heb! En morgen komt mijn Honeybee meehelpen, Charlie komt ook mee, wellicht om de werken te coördineren enzo. En ik moet mijn nieuwe zetel nog gaan bestellen, en een planneke tekenen voor mijn TV-meubel en mijn salontafel. En een zandstraler zoeken voor mijn tafel en mijn bestelling van de lamellen doen en naar Telenet bellen en ... OOOOOOOOOOOW! Stop!

Quality-time nu! Met mijn Mevrouwtje Poes! En ik heb ook nog een date vanavond! Met een dokter zelfs! Dokter Oetker!

Tot blogs!

Cath & Jane x

The one about keukenkastjes en witte Martini

TGIF! Juicht, zingt en springt want het is weekeeeeeeeeeeend. Maar niet voor mij. Helaas pindakaas, ik werk mijn derde weekend op rij. Het leven kan lastig zijn. En ik had zo graag mijn keukenkasten al een beetje gevuld (nadat moeder de vrouw alle kastjes had laten kennismaken met Mr Proper). Want, beste bloglezer; de keuken staat er dus eindelijk! Let's celebrate! Ik ga u zelfs meer vertellen, ik ben vandaag om verf geweest voor in de keuken, bij Colora. Schoon marchandise daar! Het is dus niet het bottle-green van Flamant geworden, maar wel Guatemala-verde ofzoiets, jah, 't kind moet een naam hebben. Voor alle duidelijkheid, het groen op de foto is dus nog de kleur van de vorige bewoner, ik was er niet zo wild van eigenlijk feitelijk.

                               

En neeh jong! Ik heb geen blauwe keuken, dat is de folie die er nog op ligt, het is dus wel degelijk witte hoogglans.

De potten verf zijn inmiddels aan de werfleider bezorgd, hij kan er dus aan beginnen!

 

En ondertussen ben ik dus beginnen inpakken. Echt! Heel mijn huishouden in van die 'plastiekbollekesfolie' draaien, ge weet wel, die bollekes die ge dan zo wilt kapotduwen. I love it!

En bij het legen van menig kastje gebeurde het gisteren al eens dat Mevrouwtje Poes in de kast kroop. Ik zat dus met een kat in een kast, maar beter dat dan een kat in een zak kopen (of hoe ging dat spreekwoord ook al weer?).

 

Ter info: dit is dus hoe een kat in een kast er uitziet.

 

 

 

En al was ik vanavond eigenlijk liever eens de bloemen gaan buitenzetten (wat zo geweldig lang geleden lijkt ineens, ben ik nu oud?), ik zal mijn avond doorbrengen in mijn zetel (die overigens ook dringend aan vervanging toe is). Saai, saaier, saaist. Bij deze doe ik dus ook een oproep aan de vriendjes: wanneer gaan we nog eens losgehen?

 

Ik sluit af en groet u, met een witte Martini in de hand (ja ik, hét Carlsbergmeisje), geniet van dat weekend, zal ik wel werken!

 

 

Cath & Jane x

Fifty shades of grey!

Des goûts et des couleurs, on ne discute pas! Ha! Voilà!
Vandaag nog maar eens naar mijn favoriete winkel in Lovendegem gereden, mijn vriendjes en vriendinnen verrassen me soms met een cadeaubon van daar, het zijn dan ook zo'n lieverds, die vriendjes van mij! De Supra Bazaar dus, vaneigens! Ik weet er àlles liggen, maar dus echt, hé! U vraagt, ik zeg het u.

Maar bon, ik was er dus nog eens om kleurtjes te kiezen, de werfleider zette mij namelijk een beetje onder druk.
Ik was vooral op zoek naar kleuren nu voor in de living, 1 kleur voor de accentmuur en 1 kleur voor al de rest. Kwestie van er geen kleurboek van te maken, 2 kleuren zijn genoeg. Scandinavisch is in nu, ja, maar iedereen kiest voor Scandinavisch tegenwoordig. En zeggen dat ik al fan was van heel dat Scandinavische gedoe (vooral hun serietjes, de knappe acteurs, het taaltje en de landen op zich natuurlijk) voor het zo'n modeverschijnsel werd. Ga ik mee met die trend? Wordt het een accentmuur in blauwtinten en al de rest in een mooi grijs? Of kies ik voor een accentmuur in 'Okergoud', door Levis uitgeroepen tot kleur van het jaar? Of kies ik voor een zwart/wit interieur?

Kinders, ik weet het niet. De zus zal moeten helpen. Er bestaan duust tinten grijs! Ik kan daar ook een boek over schrijven hoor!

 

Ik heb nog een paar nachtjes om er over te slapen. En ik slaap al zo slecht!

 

Maar hé! Ik heb ook nog ander nieuws! Ik heb speciaal voor u, beste bloglezers van mij (meneer Peter, u vraagt; ik draai!) wat fotootjes van de werken genomen! Kijkt!

 

Een beetje badkamer... 

 

 

Dit wordt woensdag een keuken, serieus!

  

 

Oud raam eruit, nieuw raampje erin...

Where the magic happens:

 

En nu we toch bezig zijn, collega Sandra aka Sandreetje, dit bedoel ik dus! Zou dat lukken?

Ik ga nog wat pinnen op Pinterest om inspiratie op te doen, want een vrouw zonder inspiratie, dat is als een café zonder bier. Of een frigo zonder chocolade. Of een zomer zonder zon. Of...

 

 

 Cath en Jane xx