The one about keukenkastjes en witte Martini

TGIF! Juicht, zingt en springt want het is weekeeeeeeeeeeend. Maar niet voor mij. Helaas pindakaas, ik werk mijn derde weekend op rij. Het leven kan lastig zijn. En ik had zo graag mijn keukenkasten al een beetje gevuld (nadat moeder de vrouw alle kastjes had laten kennismaken met Mr Proper). Want, beste bloglezer; de keuken staat er dus eindelijk! Let's celebrate! Ik ga u zelfs meer vertellen, ik ben vandaag om verf geweest voor in de keuken, bij Colora. Schoon marchandise daar! Het is dus niet het bottle-green van Flamant geworden, maar wel Guatemala-verde ofzoiets, jah, 't kind moet een naam hebben. Voor alle duidelijkheid, het groen op de foto is dus nog de kleur van de vorige bewoner, ik was er niet zo wild van eigenlijk feitelijk.

                               

En neeh jong! Ik heb geen blauwe keuken, dat is de folie die er nog op ligt, het is dus wel degelijk witte hoogglans.

De potten verf zijn inmiddels aan de werfleider bezorgd, hij kan er dus aan beginnen!

 

En ondertussen ben ik dus beginnen inpakken. Echt! Heel mijn huishouden in van die 'plastiekbollekesfolie' draaien, ge weet wel, die bollekes die ge dan zo wilt kapotduwen. I love it!

En bij het legen van menig kastje gebeurde het gisteren al eens dat Mevrouwtje Poes in de kast kroop. Ik zat dus met een kat in een kast, maar beter dat dan een kat in een zak kopen (of hoe ging dat spreekwoord ook al weer?).

 

Ter info: dit is dus hoe een kat in een kast er uitziet.

 

 

 

En al was ik vanavond eigenlijk liever eens de bloemen gaan buitenzetten (wat zo geweldig lang geleden lijkt ineens, ben ik nu oud?), ik zal mijn avond doorbrengen in mijn zetel (die overigens ook dringend aan vervanging toe is). Saai, saaier, saaist. Bij deze doe ik dus ook een oproep aan de vriendjes: wanneer gaan we nog eens losgehen?

 

Ik sluit af en groet u, met een witte Martini in de hand (ja ik, hét Carlsbergmeisje), geniet van dat weekend, zal ik wel werken!

 

 

Cath & Jane x